σρερερερ

Όταν

κοιμίζεις 

το πρόσωπο σου

στην καρδιά μου

- όλος ο κόσμος

 αναστέλλεται -

και τα δυο σου χέρια

όπως χορεύουν

με την θλίψη μου

- περισσεύουν

μια ομορφιά

για να χτίζω

την ύπαρξη σου

απ'το ύφασμα του ονείρου.

Πάνω στο δέρμα μου

- οι ουλές

παίρνουν πάντα

την εικόνα σου -

και ανάμεσα

στο δέρμα μου

και στην ενθύμηση

των ματιών σου

- πηγάζει

εκείνη

η μεθυσμένη στιγμή

που δεν γεύτηκα. 

Ο κόσμος

αναστέλλεται

όταν σφιχτά

τεντώνω

τις πληγές σου

για να παίξω

αυτή την

άυλη μουσική

της καρδιάς σου

και να σκοτωθώ

από το φως σου.

Στην καρδιά μου

- έχει αποτυπωθεί

ένα ποίημα

που έχει

τα μάτια σου.

Θυμάμαι

την πρώτη φορά

που κάναμε έρωτα

-  οι μοναξιές μας

έφτιαχναν

ένα δυνατό φως

όπου αυτό

έπεφτε στις άκρες

του κορμιού σου

- και από εκεί -

ένα ποίημα

γεννιόταν.

Αχ - πόσες φορές

δεν πέθανα

απ'το φιλί σου;

Μα κάθε

ανάσα σου

με έκανε αθάνατο.

Θα σε θυμάμαι

- με εκείνο

τον διάφανο πόνο

που λυτρωνόταν

μόνο σαν τον ζούσαμε.

Ο κόσμος

- απ'όταν

ανταλλάξαμε

τις υπάρξεις μας -

αναστέλλεται

σε

κάθε σιωπή

που περνά.

Και εγώ

συχνά 

ονειρεύομαι

πως μας

σκεπάζει

εκείνο το όνειρο

που χορεύουμε

πάνω στο φως

ή εκείνες

τις κρύες νύχτες

που το μόνο

ευτύχημα

στην κόλαση

ήταν το πρόσωπο σου

στην καρδιά μου.