γτσδ



Ο ήλιος
έσβηνε
πάνω
στο
κορμί σου
- μα από μέσα σου
άρχιζε
να ξεπροβάλει
μια φλόγα
που χόρευε
πάνω στο
σκοτάδι μου -
και έκτοτε
με συνοδεύει
σε όλες
τις πραγματικότητες
που πολέμησα.
Θυμάσαι
Κική;
Όπως
με κοίταζες
γυμνή
- πάντα
ξεγύμνωνες
κάτι περισσότερο
απ'το προφανές.

Και ύστερα
όταν έπαιζες
μουσική
σε αυτό
το σκονισμένο
 πιάνο
ήταν σαν να
γεννούσες
την άνοιξη
 σε κάθε τι
μάταιο
που μας πρόσμενε.


Ξάπλωνες
πλάι μου,
θυμάσαι;

Τόσο απλά,
τόσο τρυφερά
- και ο κήπος
της καρδιάς σου
- τόσο
ανθηρός -
που δεν μας
ένοιαζε
τίποτα άλλο
πάρα μόνο
να κατοικήσουμε
σε αυτό
το αύριο μαζί.

Σε εκείνη τη φωτιά
του κορμιού σου
-  ξενύχτησα
τους πιο άγριους
χειμώνες.

Και απ'την ανάσα σου
που τρεμόπαιζε
καθώς κάναμε έρωτα
- ονειρεύτηκα
έναν κόσμο
μόνο με την μέθη σου.

Όμως
τώρα,
στέκομαι μόνος
ενάντια
στην θύμηση σου.

Και η απουσία σου
- τόσο βαριά -
που με βυθίζει
για πάντα
στο σκότος.

Θα είμαι
πάντα εδώ
να προσμένω
εκείνες τις ημέρες
που η μέρα
και η νύχτα
έσβηνε
πάνω στο σώμα σου.
Και αυτά τα μάτια σου,
που πάντα
με αυτή την λυπημένη
χροιά στο βάθος,
ζητούσαν
ένα ταξίδι
μαζί στο άπειρο.
Να το θυμάσαι,
σ'αγαπώ.
Αύριο
- ίσως χρειαστεί
να δώσουμε
κάτι απ'την ζωή μας
για να συνεχίσουν
να φέγγουν
τον κόσμο 
αυτά τα χρώματα
των ματιών σου
- μα εγώ
ήδη,
γιατί σ'αγαπώ,
μοιραία
θα έχω φτάσει
στον πάτο της κόλασης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου