3666234234

Σαν ένας

απαλός θάνατος

τα μάτια σου

- και συχνά -

θυμάμαι

ξάπλωνα

πάνω τους

τον τσακισμένο

απ'τις

αγριότητες

εαυτό μου

- και ύστερα

ακουγόταν

αυτή η μουσική

που ακούμε

όταν είναι πια αργά

ή όταν

διαβαίνουν 

την ζωή μας

άνθρωποι

χωρίς

πραγματικά

να διασχίσουν

την καρδιά μας.

Ο ουρανός

εκείνο

το βράδυ

ήταν κόκκινος

 - και το βλέμμα σου,

ατόφιο

από πραγματικότητα -

άρχισε

να γράφει

μέσα στην καρδιά μου

ένα ποίημα

από λέξεις

διάφανες

που ίσως

να μπορούσε
να αγγίξει
μόνο ένας
τυφλός
όταν βλέπει
το σούρουπο.

Το σώμα σου

- αχ 

ένας γαλήνιος

θάνατος -

όπου πάνω

του

μέθυσα

όλες μου

τις αμαρτίες

και για λίγο

η ψυχή μου
έφτανε

την αιωνιότητα.

Μα όταν
στο σκοτάδι
τα μάτια σου
έπαιρναν
αυτό το πένθιμο χρώμα
- εγώ έβλεπα
μέσα
μια φλεγόμενη
επανάσταση.

Έζησα
πάνω σε ακρότητες
και η μοναξιά
με κατάπιε
μα πάντα
ύφαινα
στην καρδιά μου
μια θέση για εσένα.

Θυμάσαι
εκείνα τα πρωινά,
που ξυπνούσες
πλάι στον ήλιο
και εγώ
έπινα κρασί
απ'το κορμί σου
- ξέροντας
πως κάποια στιγμή
θα διαλυθούμε
σαν σκόνη
πάνω στην αγάπη
και θα μείνει
μόνο
μια μακρινή
ενθύμηση.

Πάνω στο δέρμα μου
υπάρχει
ένας καθρέφτης
που δείχνει
αυτά
που δεν πρόφτασα.

Έτσι
καταλήγω πάντα
να επιβιώνω
με τα ερείπια
ενός ονείρου.

Διέσχισες 
 την καρδιά μου
σε μια νύχτα
- και από τότε
την διασχίζεις
κάθε νύχτα -
ώσπου φτάνεις
στην άκρη
του ονείρου -
και εγώ
πάνω στο
σκοτάδι σου
πενθώ
για το ανείπωτο
- ενώ
στο απέραντο
κάποιος
τυφλός
εξιστορεί
τον απαλό
θάνατο
των ματιών σου.